Route 66
Route 66O δρόμος της ελπίδας...
Ήταν μόνο 2 λωρίδες δρόμου που ένωνε τις πολιτείες του κέντρου με τη Δυτική
ακτή της Αμερικής, από το Σικάγο μέχρι την Καλιφόρνια. Σχεδιάστηκε στο
τέλος της δεκαετίας του ?20, έζησε μέχρι τις μέρες μας και σήμερα έχει
αντικατασταθεί από τον «δια-πολιτειακό» αυτοκινητόδρομο Νο 40. O
μεταφορικός ρόλος του γρήγορα πέρασε σε δεύτερο πλάνο, έγινε τραγούδι,
μύθος, ταινία. Έγινε σπίτι για τους άστεγους, τόπος και τρόπος διακοπών,
μονοπάτι για όνειρα.
Ήταν η διαδρομή Νο 66: Route 66.
Δέκα ημέρες κρατούσε το ταξίδι μέχρι την ακτή και πολλά ζευγάρια τολμούσαν
αυτή τη διαδρομή μόνο και μόνο για 2 βράδια στην Καλιφόρνια (με επιστροφή).
O ίδιος ο δρόμος, το ταξίδι, ήταν ο στόχος και μερικές φορές η μοναδική
διέξοδος.
Οι περισσότεροι βέβαια αναζητούσαν μια καλύτερη τύχη στην εύφορη δυτική
ακτή, τη γη της «δεύτερης ευκαιρίας».
Από εκεί πέρασαν αμέτρητα φορτηγά με προμήθειες για την πλούσια Δύση,
κυνηγημένοι από το νόμο, διανοούμενοι, άνθρωποι κάθε είδους.
O μύθος που απέμεινε τόσα χρόνια μετά ήταν όλα αυτά μαζί: η ζέστη, το
τραγούδι στο ραδιόφωνο, ο ήχος από τα λάστιχα και τη μηχανή, η μυρωδιά της
βενζίνης και του καμένου λαδιού, η ζαλάδα από τον καυτό ήλιο...
O δρόμος των ρεκόρ ?ήδη από το 1928? τράβηξε την προσοχή των περίεργων που
έκαναν τη διαδρομή ακόμη και με τα πόδια... Χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις
του τύπου που ξεκίνησε από τη Νέα Υόρκη για την Καλιφόρνια, μια απόσταση
3.250 μίλια με τα πόδια (με αμοιβή 1.500 δολάρια, το 1958), του φοιτητή που
έκανε μεγάλος μέρος της διαδρομής του Route 66 σπρώχνοντας ένα καροτσάκι
σούπερ μάρκετ, αλλά και του 78χρονου που ξεκίνησε από την Καλιφόρνια για το
Μίτσιγκαν με ένα καροτσάκι που κουβαλούσε όλη τη μικρή περιουσία του.
Δεν έλειψαν και οι πιο αθλητικοί τύποι, όπως το 1972, όπου ένας 45χρονος
έτρεξε σε όλη τη διαδρομή, από την Καλιφόρνια μέχρι το Σικάγο και μετά στη
N. Υόρκη σε 54 ημέρες.
Στη δεκαετία του ?20 και του ?30 πολλοί παράνομοι όπως ο Ντίλινγκερ, ο Αλ
Καπόνε κ.ά. χρησιμοποίησαν αυτή τη διαδρομή για να ξεφύγουν από το νόμο.
Ήταν επικίνδυνος αλλά και γοητευτικός δρόμος...
Γοητευτικός για «κόντρες», για πόλεμο αστυνομίας-οδηγών. Για όσους
θυμούνται τις ταινίες της σειράς Cannonball, η δράση στην οθόνη ήταν
καθημερινή πρακτική μετά τη δεκαετία του ?50, τόσο που χαρακτηρίστηκε η
μεγαλύτερη παγίδα της τροχαίας (και η μεγαλύτερη πρόκληση...).
Το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου είναι πια «κρυμμένο» κάτω από μοντέρνους
αυτοκινητοδρόμους, όμως το πνεύμα της διαδρομής 66 παραμένει κάπου εκεί
έξω. Οι πινακίδες θυμίζουν συχνά την ύπαρξή της, όπως και τα αμέτρητα
αξιοθέτα, καφέ, βενζινάδικα, ξενοδοχεία. Στοιχεία ακόμη απαραίτητα σε τόσο
μεγάλα ταξίδια.